علی تقوایی
دردوران که سیطره شوم وآفت زای طالب برمقدرات مردم افغانستان حاکم شده است. ما شاهد « بگیرو ببند وبکش » این گروه جهل وجنون هستیم، هرحرکتی که از منظر سیاسی ونظامی درهرگوشه ای کشور ودنیا شکل بگیرد، نقطه ای « امید» درفضای یاس آورکنونی است. جبهه مقاومت ملی وشورای عالی مقاومت برای نجات افغانستان، احزاب تازه تاسیس ضد طالبان همه وهمه دریک کانتکست کلان، بیانگر این واقعیت است که مقاومت سیاسی ونظامی به گفته «نیکی هیلی » علیه دولت تروریستی طالبان ، نمرده است. بدون شک که نقدهای جدی وبیرحمانه ای نسبت به انفعالی بودن جبهه مقاومت ملی وطرح های مصلحت گرایانه شورای عالی مقاومت برای نجات افغانستان، وجود دارد. متاسفانه جبهه مقاومت ملی نتوانسته است که دررهبری خودهمه گروهای اجتماعی واتنیکی افغانستان را شامل نماید. محوریت « تک اتنیکی » – آنهم درمحدوده ای یک جغرافیا – سبب شده است که نتوانددرجبهات نظامی پیشرفت های ملموس ومحسوس داشته باشد. همچنان شورای مقاومت برای نجات ازآغاز تاسیس تا کنون پیوسته از مصالحه ، گفتگو ومذاکره با طالبان میگوید، درحالیکه طالبان هرگز به مذاکره وگفتگو ، آنهم با « فراری ها » تن نداده هرروزبرای رسوایی شان، زندگی شخصی ، خانه ها وکاخهای مجلل آنهارا به نمایش میگذارند. گردانندگان ورهبران این شورا ازجامعه جهانی شاکی اند که چرا برای ما اجازه فعالیت سیاسی نمیدهد ؟ گفتن این سخن شرم آور برمیگردد به فقدان دپلوماسی فعال آنها که دراین دوسال به رغم خلق فاجعه ازسوی طالبان، هنوز اینها نتوانستند که یک اتاقی برای فعالیت سیاسی شان بدست آورند. شورای مقاومت نجات ، علنی اعلان میکندکه مقاومت نظامی دردستور کارمانیست . اصلا بیان چنین نظر، بستن دست وپای خوددربرابر طالبان است. وقتی شما مقاومت نظامی را از اجندای کاری تان خارج میکنید، مردم 20 سال فعالیت ناکام سیاسی شمارا در هنگامه ای قدرت تان ؛ تجربه کردند، حالا در تبعید شما کدام فعالیت سیاسی موفق درسطح ملی وبین المللی را انجام خواهید داد ؟ فقط هرچهارماه بعد یک طرح را روی کاغذ میریزید، حتی نمیتوانید که یک ماده آن وارد سیاست عملی نمایید. شما میتوانستیدکه تقابل با طالبان را به عنوان یک اصل انفکاک ناپذیر وحتی بهار امسال را فصل نبرد ملت علیه گروه تروریستی طالبان اعلام میکردید. بجای مقابله از مذاکره سخن میگویید، میدانید که طالبان شمارا با ایده ای مذاکره تان، مسخره واستهزا میکنند.
