اعلامیه شماره «4 » ، «اتحاد» تورک تباران افغانستان ( هزاره ، اوزبیک ، تورکمن و…) ؛
زمان آن رسیده است که ما فهم سیاسی خودرا در قبال خواستگاه اصلی تورک تباران افغانستان برمبنای واقعیت های جغرافیای وتاریخی واصالت بومی این مردم با توجه به امپراطوری های بزرگ وتمدن های سترگ تورکتباران استوار بسازیم. چون تورکتباران افغانستان از مرکز تاشمال و از شمال تاغرب کشور در میراث جهانی تمدنی تورکان نقش برازنده ودر مواردی نقش محوری بازی کرده اند. جغرافیای نه چندان قدیم تورکان افغانستان که بنام « تورکستان جنوبی » یاد میشد، سرزمین پهناوری از بدخشان تا بادغیس را دربرمیگرفت وکل مرکز راا حتوا کرده بود. بزرگترین امپراطوری تورکان، یعنی امپراطوری غزنوی نه تنها در یک جغرافیای گسترده شکل گرفت، بلکه در توسعه وتکامل فرهنگی از جمله شعر وادبیات زبان فارسی نقش محوری بازی کرد. سلطان محمود وسلطان مسعود برای سرودن یک شعر ناب وحتی یکی دومصرع به زبان فارسی ، دهن شاعر را پر ازدر و جواهر میکردند. این همه فرهنگ دوستی وفرهنگ پروری دردنیا نظیر نداشت.
اما بعد از تسلط حاکمیت های استبدادی شوونیستی و منشیان در بار آنها، با کینه وعداوت سیری ناپذیر درپی سرکوب هویت های تباری تورک تباران شدند، چنانچه 62 درصد هزاره ها دردوره عبدالرحمن نابودگردیدند، نه تنها اوزبیک ها وتورکمن ها در معرض کشتار جمعی قرار گفتند ، بلکه سرزمین های شان را تسخیر و آنهارا را یا تبعید ویا به دهاقین زمین های خودشان تبدیل کردند. علاوه برآن صدها نام تاریخی این سرزمین ها که بیانگر تمدن های کهن تورکتباران بودند، بنام های دیگر تغییر یافتند.بدین شکل برای نابودی فرهنگ تورکتباران تلاش مضاعف صورت گرفت. چون برای نابودی ملت ها، نخست از اضمحلال فرهنگی شان آغاز میکنند. تصویب «نظامنامه ناقلین » در زمان امان الله خان فقط برای تغییر ترکیب جمعیتی بخصوص بومیان اصلی سرزمینهای تورک تباران از شمال تا غرب افغانستان بود و هزاران ناقل را از جنوب به سرزمین ها ی اصلی ساکنان این مناطق جابجا کردند. خلاصه این نظامنامه را با سرکوب، تهدید ، تخویف ، کشتار و تبعید بومیان این مناطق ( از امان الله خان تا خاندان نادر خان ) اجرایی ساختند.
نهضت آزادی تورکتباران افغانستان ( هزاره ، اوزبیک ، تورکمن و… ) به این باور است که تورکتباران در این بزنگاه تاریخی، در ذهن واندیشه خود یک تحول تاریخی ایجاد نمایند وبا نگاه جدید استراتژیکی برای بدست گرفتن سرنوشت ملی خود با شوروشعور نو وارد عرصه سیاست شوند. چون تورکتباران افغانستان اگر متحد شوندازمنظر نفوس اکثریت را در کشور تشکیل میدهند و علاوه بریکدست بودن جغرافیای شان ، سرزمین پهناوری را در اختیار دارند. اکنون ما در برهه ای قرارگرفته ایم که تاریخ « اتحاد » مارا در دستور کار ما قرار داده است وما برای اینکه به تمام هژمونی های برتری طلبانه از هرسوی که باشد، پایان بدهیم، « متحد » شدن ما الزامی می باشد. وبااین اتحاد تاریخی ، ما آینده خودرا از نو رقم میزنیم و سرنوشت سیاسی مان را به دور از هرگونه « ابزارشدن » و « احساس کهتری » خود بدست میگیریم، بدون اینکه مقدرات مارا دیگران تعیین کنند. ماخود حاکم برتقدیر تاریخی – سیاسی خود میشویم. پس از این تحول تاریخی است که همای « آزادی » تورکتباران برفراز هندوکش وبابا به پروازدرخواهد آمد.
