افغانستان، برنامه ایالات متحده برای یک فاجعه تازه
نوشته مانلیو دینوچی، برگرفته از تارنمای شبکه ولتر، برگردان: فرهاد بارکزوی
رییس جمهور بایدن، بطور رسمی و برخلاف دیدگاه جنرالان خویش، خروج نظامیان خویش را اعلان نمود. در حقیقت کمتر از یک پنجم شمار موجود نیروهای ایالات متحده در کشور خارج ساخته می شود، در حالی که پایگاه های تازه یی در چهار اطراف مملکت برپا می شوند. لذا بطور کل، ساختارهای نطامی که ماموریت اداره کشور را به عهده می گیرند، افزایش خواهند یافت. و آن واحد های که افغانستان را ترک می کنند، به خانه های خویش برنخواهند گشت، بل دوباره به سوریه و عراق فرستاده می شوند.
جنرال سکات میلر، فرمانده نیروهای ایالات متحده و متحدان شان در افغانستان به تاریخ ۲۵ ماه اپریل سال ۲۰۲۱ آغاز خروج نیروهای خارجی را، که بر مبنای تصمیم رییس جمهور جو بایدن به تاریخ ۱۱ سپتامبر تکمیل خواهد شد، اعلان نمود. آیا ایالات متحده آمریکا به این ترتیب جنگی را که نزدیک به ۲۰ سال آنرا ادامه دادند، خاتمه خواهند بخشید؟ برای درک آن لازم است تا پیش از همه بیلانسی از پیامدهای این جنگ را ارایه کرد. بیلانس تلفات انسانی حد اکثر غیر قابل محاسبه است. شمار « کشته های میدان جنگ از میان نظامیان ایالات متحده به نزدیک به ۲۵۰۰ تن و زخمی های شدید به بیشتر از ۲۰۰۰۰ تن می رسد. تعداد قراردادیان کشته شده، (اجیرشده گان ایالات متحده)، نزدیک به ۴۰۰۰ تن می باشد و در این میان تعداد زخمیان معلوم نیست. تلفات نظامیان افغان در حدود ۶۰۰۰۰ تن ارزیابی شده است. شمار کشته شده گان غیر نظامی در میان افغانها غیر قابل محاسبه است: از قول سازمان ملل، تنها در طی ده سال، تعداد آن به نزدیک به یکصد هزار تن می رسد. مرگ های غیر مستقیم از بابت بیماری و فقر ناشی از پیامدهای اجتماعی و اقتصادی جنگ را ناممکن است تثبیت کرد.
بیلانس اقتصادی بطور نسبی قابل محاسبه است. نیویارک تایمز بر مبنای داده ها و ارقام اطلاعات پوهنتون/یونیورسیتی براون، می نویسد که ایالات متحده به ارزش ۲۰۰۰ میلیارد دالر هزینه کرده اند و مبلغ ۵۰۰ میلیارد دالر دیگر، مصارف جنگجویان سابق اردو/ارتش، بر آن افزوده می شود. تمام شد اجرای عملیات جنگی مبلغ ۱۵۰۰ میلیارد دالر محاسبه شده، اما مبلغ دقیق معلوم نیست. آموزش و تسلیحات نیروهای مسلح افغان (اضافه تر از ۳۰۰۰۰۰ تن) ۸۷ میلیارد دالر هزینه برداشته است. برای « حمایت اقتصادی و بازسازی کشور » ۵۴ میلیارد دالر پرداخته شده، که بخش قابل ملاحظه آن به دلیل موجودیت فساد و عدم موثریت در بخش اعمار بیمارستان های که هیچ بیمار را تداوی نکردند، و مکاتب که هیچ شاگرد و محصلی را آموزش نداده و حتا در پاره یی از موارد خیالی بودند، به هدر رفته است.
برای مبارزه با مواد مخدر ۱۰ میلیارد دالر مصرف شده، البته با این دستاورد: ساحه زیر کشت خاشخاش چهار مرتبه گسترده تر گردیده، در حدی که این به بخش فعالیت اصلی اقتصادی افغانستان مبدل گردیده و در حال حاضر ۸۰٪ تریاک تولید شده غیر قانونی در جهان را تشکیل می دهد. ایالات متحده برای تمویل جنگ در افغانستان بطور سنگینی وامدار گردیده اند: به این ترتیب، آنها از پول مردم/دولت مبلغ ۵۰۰ میلیارد دالر را پرداخت کرده اند، که این رقم تا سال ۲۰۲۳ به اضافه تر از ۶۰۰ میلیارد خواهد رسید. علاوه بر آن، برای آنعده نظامیان ایالات متحده که زخمهای شدید و معلولیت ها را از جنگ های افغانستان و عراق باخود آورده بودند، مبلغ ۳۵۰ میلیارد دالر تا اکنون هزینه شده و تا سال آینده این رقم به ۱۰۰۰ میلیارد افزایش خواهد یافت. نیم این مبلغ، پیامد جنگ افغانستان است.
بیلانس سیاسی/نظامی این جنگ، که دریاهای از خون را جاری ساخته و منابع بیشمار را به آتش کشیده، برای ایالات متحده آمریکا فاجعه بار بود، البته سوای مجمع نظامی/صنعتی که از این بابت به سودهای عظیم دست یافته است. نیویارک تایمز می نویسد: « طالبان، که نیرومندتر از پیش شده اند، بخش اعظم از خاک کشور را زیر کنترول دارند و یا برای آن می جنگند. » لذا انتونی بلینکین وزیر خارجه و سایرین پیشنهاد می کنند که ایالات متحده بطور رسمی طالبان را به رسمیت شناخته و تمویل مالی کنند، زیرا به این شکل « پس از به قدرت رسیدن کلی یا قسمی شان، آنها می توانند به ساده گی از جانب قدرت های جهانی به رسمیت شناخته شده و مورد حمایت مالی آنها قرار گیرند ».
نیویارک تایمز گزارش می دهد که در عین زمان « پنتاگون، آژ‌انس های جاسوسی آمریکایی و متحدان غربی آنها در حال تمرکز بر تدوین برنامه هایی قرار دارند تا یک نیروی غیر مرئی، اما قدرتمند تری را در منطقه جابجا نمایند که متشکل از بی پیلوتها (درونها)، هواپیماهای بمبارد دوربرد و شبکه های جاسوسی باشد. » بر اساس فرمان بایدن، نیویارک تایمز همچنان نوشته که ایالات متحده آمریکا ۲۵۰۰ تن سربازان خود را بیرون می کشند، « اما پنتاگون در حال حاضر به اضافه شمار نیروهای که بطور رسمی در بالا از آن یاد شد، به تعداد ۱۰۰۰ تن نظامی دیگر نیز در افغانستان دارد که به نیروهای ویژه زیر فرماندهی خودش و سی آی ای مربوط می شوند ». به آنها شمار ۱۶۰۰۰ تن اجیران ایالات متحده اضافه می شود که می توانند جهت آموزش نیروهای مسلح دولتی افغان گماشته شوند. هدف رسمی برنامه ستراتیژیک نو چنین است: « جلوگیری از آنکه افغانستان بار دیگر به عنوان پایگاه تروریستی تهدید کننده برای منافع ایالات متحده مبدل گردد. » اما هدف واقعی همان است که ۲۰ سال پیش تعیین شده بود: حضور نظامی قدرتمند در این منطقه، واقع در چهارراه میان خاورمیانه، آسیای مرکزی، آسیای باختری و خاوری، با اهمیت ستراتیژیک درجه یک و بیش از همه بر ضد روسیه و چین.
مانلیو دینوچی، منبع: ایل مانیفستو (ایتالیا)
