نویسنده: عباس دلجو..
…….تجاوز نظامی اتحاد جماهیر شوروی به افغانستان
.تجاوز نظامی اتحاد جماهیر شوروی به افغانستان، حساسيت‌هاي بسياري از کشورها را در سطح بين‌المللي علیه آن کشور ایجادکرد. مخصوصا امریکا از این فرصت و بهانه استفاده‌کرده و در پوشش مبارزه با توسعه‌طلبي‌هاي شوروی، سیل کمک‌های تسلیحاتی، لوژستیکی و پولی را به احزاب هفتگانه جهادی مقیم پشاور، مخصوصا به سه حزب اسلام‌گرای رادیکال حزب اسلامی، جمعیت اسلامی و اتحاد اسلامی سرازیرکرد. حتا جيمي كارتر رئیس جمهور وقت امریکا موضع بسيار تندي علیه شوروی اتخاذکرد. در این مورد « Phil Gasper » رئیس گروه فلسفه و دین در دانشگاه « Notre Dame de Namur » در بلمونت ، کالیفرنیا، چنین نوشته است: ” رئیس جمهور جیمی کارتر بلافاصله {بعد از تجاوز شوروی به افغانستان} اعلام کرد که این حمله، منافع حیاتی ایالات متحده را به خطر می‌اندازد، زیرا منطقه خلیج فارس “اکنون توسط نیروهای شوروی در افغانستان تهدید می‌شود.” {}بعد از تحاوز نظامی شوروي‌ها در افغانستان، آمریکا و پاکستان و عربستان سعودی در کنار هم قرارگرفته و از طریق کمک به احزاب هفتگانه جهادی مقیم پشاور، جنگ غیرمستقیم با شوروی را اعلام کردند. در این مورد در بخشی از کتاب «Test Case for the Reagan Doctrine: The Covert Contra War »، چنین نوشته شده است: ” همچنین مشاور امنیت ملی {امریکا} زبیگنیو برژینسکی برای معکوس کردن گسترش اتحاد جماهیر شوروی، گزینه‌های کوتاه مدت جنگ را آغاز کرده بود. او برای حمایت از مقاومت مجاهدین که علیه نیروهای شوروی و رژیم تحت حمایت اتحاد جماهیر شوروی در کابل جنگ می‌کرد، شروع به مذاکره با پاکستان و عربستان سعودی کرد. در واقع، {نیروهای} مقاومت قبلاً به دستور پاکستان حملاتی را در داخل افغانستان آغاز کرده بود. این عملیات که توسط آژانس اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) به همراه آژانس اطلاعات بین المللی خدمات پاکستان (ISI) و با بودجه کنگره ایالات متحده تأمین می شد، به عنوان «عملیات گردباد» شناخته می‌شود. “{}در ارتباط توجه جدی امریکا و سیاست استخباراتی «سی.آی.ای» در مورد افغانستان و زمنگیر نمودن نیروهای نظامی شوروی در باتلاق جنگ، «راستم گالیولین – Rustem Galiullin » در بخشی از کتاب « The CIA in Asia : covert operations against India and Afganistan» چنین نوشته است: ” در نهم جنوری ۱۹۸۰ در واشنگتن در اتاق اس-۴۰۷ در قسمت سنای ساختمان کنگره (که پیش از اندازه دستگاه‌های الکترونیکی حفاظتی در داخل و نیروهای مسلح در خارج آن جهت جلوگیری از درز احتمالی اطلاعات وجود دارد) طی تعطیلات کریسمیس کنگره، گروهی از سناتورها حاضر شدند. نمایندگان «سیا» در این جلسه معاون رئیس «سی.آی.ای» “فرانک سی کارلوسی” معاون عملیات “جان مک ماهون” بعضی مردان شماره یک عملیات مخفی بودند. فقط یک موضوع در دستور کار این جلسه وجود داشت که عبارت بود از مطرح ساختن برنامه‌هایی برای انجام عملیات شبه نظامی مخفی “سیا” در افغانستان. سناتورها هیچ‌گونه مخالفت اساسی نداشتند. روز بعد “کارلوسی” معاون “سیا” نتیجه اجلاس را به کاخ سفید تسلیم نمود و رئیس جمهور کارتر دستوری مبنی بر شروع عملیات براندازی در افغانستان صادر نمود. “{}با توجه به همین استراتیژی زمنگیرنمودن اتحاد جماهیر شوروی در جنگ افغانستان بود که تعدادی از مامورین اطلاعاتی امریکا «سی آی ای» با همکاری سازمان استخباراتی ارتش پاکستان«آي اس آي» به صفوف و کادر رهبری مبارزه علیه نظامیان شوروی در افغانستان پیوستند. در همین زمان که همکاری جدی سازمان سیا (CIA) با سازمان استخبارات نظامی پاکستان(ISI) شروع شد، سازمان سیا، عده‌ای از افسران نظامی و اطلاعاتی پاکستان را به منظور فراگیری روش‌های نوین اطلاعاتی و کسب تجربه از سازمان اطلاعات آمریکا، به واشنگتن اعزام کردند. مامورین «سی آی ای» امریکا برای پیشبرد این پروسه، چندین اردوگاه‌های آموزشی را برای مربیان پاکستانی که از افسران کارکشته سازمان استخبارت ارتش پاکستان (آی اس آی) بودند، در داخل خاک امریکا ایجادکردند تا آنان بعد از آموزش‌های لازم، در جهاد افغانستان شرکت کنند. در این مورد آقای مارك جيمز Mark Jams در بخشی از کتاب«طلاي زرد Golden Yellow»، چنین نوشته است: ” مراكز آموزش مربيان به صورت عمده در خاك ايالات متحده امريكا موقعيت داشت. كمپ آموزشي به نام فورت برگ در كاروليناي شمالي، كمپ آموزشي به نام فورت هيل و پيكت در ايالت ويرجينياي امريكا.”{}ایالات متحده امریکا و متحدانش برای آن که در جنگ افغانستان پروسه زمنگیرنمودن اتحاد جماهیر شوروی را سرعت بخشند، هزاران ملیون دالر را به پاکستان سرازیرکردند تا جهت پیشبرد جنگ علیه نیروهای نظامی شوروی، به سران احزاب هفتگانه جهادی مقیم پشاور مخصوصا به احزاب رادیکال و تندرو مجاهدین بدهند. تا با ارسال کمک‌های نظامی به مجاهدین، ماشین جنگی علیه نیروهای شوروی را تندترکرده و دامنه جنگ را وسعت و افزایش دهند. در این مورد در بخشی از نوشته تحقیقی تحت عنوان « US Foreign Policy, Afghanistan, and the Cold War »، چنین می‌خوانیم: ” در بین سال‌های ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۳، پول، سلاح و لوازم رزمندگان در ابتدا به آرامی و سپس با شدت بیشتر، شروع به جابجایی در افغانستان کردند. ویلیام کیسی مدیر سیا، با توجه به موقعیت كابینه، به رئیس ایستگاه اسلام آباد دستور داد كه “جنگ را افزایش دهد.”{
