سورگون…
شاعر: اۉزان عارف
ترجمه: هاشم همدم
اوچ قرداش‌دیک بیر زمانلر اوچ قرداش،
او توپراقده، سېن زندانده، مېن سورگون.
عقلیمیزگه کېلرمیدی هېچ قرداش؟
او توپراقده، سېن زندانده، مېن سورگون.
عینی عشق‌له تۉله اېدی ایچیمیز،
بو وطننی سېومک اېدی سوچومیز،
بیر قَدرنینگ قربانیمیز اوچومیز،
او توپراقده، سېن زندانده، مېن سورگون.
ییللر بۉلدی اونی کېتیش‌گه سَلی،
سېن قماققه مېن سورگونگه من حلی،
دېمک بواېمیش بو سودا بدلی،
او توپراقده، سېن زندانده، مېن سورگون.
او چېچکدی خایین قۉللر قوریتدی،
شهید اېتیب اېلکه‌لرده یوریتدی،
سېنی زندان مېنی غربت چوریتدی،
او توپراقده، سېن زندانده، مېن سورگون.
اۉزیم‌دن کۉپ سیزگه کۉنگلیم اوزولر،
سفره‌لرده اېلیم- قۉلیم چۉزولر،
لقمه کېلر بوغۉزوم‌گه تیزلر،
او توپراقده، سېن زندانده، مېن سورگون.
او شهیددیر «شهید» دېیه اېسله‌سم،
لاکین سېنگه چارم یۉق کی “کېسله‌سم”1،
سېن مېنگه کۉی مېن هم سېنگه سېسله‌سم،
او توپراقده، سېن زندانده، مېن سورگون.
ممکن اېمس بو سیستم‌له یره‌شماغ،
بیزگه توشگن عینی یۉلده قره‌شماغ،
آخرتده کۉریش بۉلردیر یراغ،
او توپراقده، سېن زندانده، مېن سورگون.
قَدر دایم بیزگه شونده‌ی باغ بۉلسین،
دشمنلرنینگ یوره‌کلری یاغ بۉلسین،
قنده‌ی بۉلسین وطن- ملیت ساغ بۉلسین،
او توپراقده، سېن زندانده، مېن سورگون.
عارف دېرکی بو مصیب- بو آه بار،
بلکه بیزگه مصیبت ده فلاح بار،
قول بیلمه‌سین بیزنی بیلگن الله بار،
او توپراقده، سېن زندانده، مېن سورگون.
1. کېس=دلیل، بهانه، تلقین.
***
اۉزان عارف حقیده قسقه بیلگی:
عارف شیرین و یا اۉزان عارف 10 جون/حازیران 1949 گیراسون ولایتی علوجرا تومنی‌ده توغیلگن. تورک اۉقیتوچیسی، خلق اۉزانی، شاعر، آهنگ‌ساز. علوجرا تومنی‌نینگ یوکسک ناملی قیشلاغی‌ده توغیلیب، آته‌سی‌نینگ ماموریتی اوچون باشلنغیچ و اۉرته اۉقولنی سامسون ولایتی‌ده اۉقیگن. 1970 ده اۉقیتووچی صفتی‌ده ایش‌گه باشلب 1979 گه قدر معارف ساحه‌سیده خدمت قیلگن. 24 سپتمبر/ اېلول 1980، 5 نوامبر/کاسم 1991 تاریخ لر اره‌سی آلمانگه یشه‌گن. اۉزیدن اۉنلب اثر، تصنیف، قۉشیق و یوزلرچه شعر یادگار قۉیگن اۉزان عارف، تورکیه ده اېنگ کۉپ تانیلگن شاعرلر قطاریده بیر قنچه جایزه‌گه حق اېتگن ملیتچی شاعر و هنرمندلردن بیری اېدی. او، 2019-ییل فبروری آیی‌نینگ 13-کونی حالی‌گه عاید کسللیک نتیجه‌سیده عالم‌دن اۉتگن.
روحی شاد و جایی جنتلرده بۉلسین آمین
شعرنینگ اصلی متنی:
sürgün
Üç gardaştık bir zamanlar üç gardaş,
O toprakta, sen zindanda, ben sürgün.
Aklımıza gelir miydi hiç gardaş?
O toprakta, sen zindanda, ben sürgün.
Aynı aşkla dolu idi içimiz,
Bu vatanı sevmek idi suçumuz,
Bir kaderin kurbanıyız üçümüz,
O toprakta, sen zindanda, ben sürgün.
Yıllar oldu onu yolcu edeli,
Sen hapise ben sürgüne gideli,
Demek buymuş bu sevdanın bedeli,
O toprakta, sen zindanda, ben sürgün.
O çiçekti hain eller kuruttu,
Şehid edip omuzlarda yürüttü,
Seni zindan beni gurbet çürüttü
O toprakta, sen zindanda, ben sürgün.
Kendimden çok size gönlüm üzülür,
Sofralarda elim kolum çözülür,
Lokma gelir boğazıma dizilir,
O toprakta, sen zindanda, ben sürgün.
O şehittir ‘şehit’ diye anayım,
Lakin sana çarem yok ki sunayım,
Sen bana yan ben de sana yanayım,
O toprakta, sen zindanda, ben sürgün.
Mümkün değil bu düzenle barışmak,
Bize düşen aynı yolda yarışmak,
Ahrete mi kaldı gardaş görüşmek
O toprakta, sen zindanda, ben sürgün.
Kader hala bize böyle bağ olsun,
Düşmanların yürekleri yağ olsun,
Ne yapalım vatan millet sağ olsun
O toprakta, sen zindanda, ben sürgün.
Arif der ki bu çileler bu ahlar,
Belki bize bu çilede felah var,
Kul bilmesin bizi bilen ALLAH var,
O toprakta, sen zindanda, ben sürgün…
Ozan Arif
Kayıt Tarihi : 30.3.2002 18:57:00
