آتش افروزی آمریکا از خلیج فارس تا هنگ کنگ و مسکو
ایرنا- رادیو بین المللی چین در تحلیلی با برجسته کردن تلاش ها و اقدامات مخرب آمریکا برای ایجاد خشونت و آتش افروزی در جهان اعلام کرد که واشنگتن اکنون بر روی سه موضوع ائتلاف سازی در خلیج فارس، دامن زدن نارامی های هنگ کنگ و راه اندازی انقلاب رنگی در روسیه تمرکز کرده است.
در این گزارش که روز جمعه منتشر شد، آمده است: آمریکا از یک سو در خلیج فارس ائتلاف نظامی به اصطلاح حفظ امنیت کشتیرانی درست می کند که خود باعث ایجاد تنش در منطقه است، از سوی دیگر در هنگ کنگ فتنه گران را تحریک به خشونت می کند و قصد دارد این مرکز مالی بین المللی را فلج کند در عین حال واشنگتن در مسکو هم با آتش افروزی می خواهد انقلاب رنگی جدیدی به راه بیاندازد.
بر اساس این گزارش، ابتکار آمریکا برای ایجاد ائتلاف نظامی در خلیج فارس با برخورد سرد همپیمانانی مانند آلمان، فرانسه، ژاپن و استرالیا مواجه شده است، اما در نهایت در 14 مرداد انگلستان از عضویت در این ائتلاف خبر داد سپس اسرائیل هم برای حضور در این ائتلاف نظامی ابراز تمایل کرد.
نویسنده این گزارش افزود که همه می دانیم هدف اصلی ائتلاف نظامی به بهانه حفظ امنیت آمد و شد کشتی ها، در حقیقت ایران است که البته سبب انزجار شدید ایران شده است به طوری که «علیرضا تنگسیری» فرمانده نیروی دریایی سپاه هشدار داده است هر گونه حضور اسرائیل در آبهای خلیج فارس ممکن است درگیری را شعله ور کند پیش از آن نیز «محمد جواد ظریف» وزیر امور خارجه ایران در واکنش به تصمیم اسرائیل به پیوستن به ائتلاف دریایی، خلیج فارس را «یک شاهراه حیاتی» برای کشور خواند و حضور نیروهای غیرمنطقه‌ای و خارجی را منشاء ناامنی دانست.
رادیو بین المللی چین افزود که هر جایی که آمریکا در آن دستی دارد، ناآرام می شود آبهای خلیج فارس آرام بود، اما آمریکا همیشه در صدد تحریک و کشمکش است حفظ امنیت کشتیرانی برای آمریکا اهمیتی ندارد، این کشور دیگر چندان نفتی از خاورمیانه وارد نمی کند، بلکه برایش مهم این است که تنش و فضای جنگی در خاورمیانه ایجاد کند تا سلاح هایش را به کشورهای ثروتمند منطقه بفروشد.
گزارش در ادامه به نقش آمریکا در ناآرامی های هنگ کنگ پرداخته و نوشته است آمریکا آشفتگی های اخیر هنگ کنگ را هم فرصتی دیده و سیاست بازانش یکی یکی پشتیبانی خود را از فتنه گران بیان می کنند به طوری که معاون رییس جمهوری و وزیر خارجه آمریکا جداگانه با مخالفان چین و فتنه گران هنگ کنگ دیدار می کنند و برخی سیاستبازان غرب به بهانه هایی چون «حقوق بشر» و «دمکراسی» بی پرده معیار دوگانه در پیش گرفته و اقدامات خشونت بار را تظاهرات صلح آمیز جلوه می دهند و به دولت منطقه ای هنگ کنگ و اقدامات عادلانه و منطقی پلیس هنگ کنگ اتهام وارد می کنند و با سیاه نمایی، دولت مرکزی چین را به تضعیف آزادی و حقوق هنگ کنگ متهم می کنند.
عکس های تماس و ملاقات مخفیانه مقام سرکنسولگری آمریکا در هنگ کنگ با سرکرده های فتنه گران هنگ کنگ در این روزها در شبکه های اینترنت بسیار مورد توجه قرار گرفته و سخنگوی وزارت خارجه آمریکا حتی آشکارا از این اقدام تقدیر کرده است چنین اقداماتی دخالت گستاخانه در امور داخلی یک کشور دیگر و پایمال کردن قوانین بین المللی و قواعد مناسبات بین المللی بی شرمانه و خبیثانه است.
گزارش رادیو بین المللی چین همچنین به موضوع روسیه پرداخته و نوشته است آمریکا همچنین چنگال های خود را به سوی روسیه دراز کرده است از 20 ژوئیه به این سو در مسکو، چندین هفته پیاپی در روزهای آخر هفته چهار مورد راهپیمایی و تظاهرات برگزار شده که سه مورد از آنها غیرقانونی و بدون مجوز بوده است چندی پیش یک شرکت کننده در تجمعات غیرقانونی مسکو در پایگاه اینترنتی ویدئویی، فیلمی منتشر کرد که نشان می دهد یک تبعه آمریکایی به خاطر مشارکت در تجمعات غیرقانونی بازداشت می شود و حتی در بازداشتگاه شیوه چگونگی مقابله با پلیس را به بازداشت شدگان آموزش می دهد طبق گزارش رسانه های روسی، سفارت آمریکا در روسیه در پایگاه اینترنتی رسمی خود اطلاعاتی برای راهنمایی معترضان منتشر کرده است برخی نیروهای بیگانه با سوء استفاده از رسانه هایی مانند یوتوب مردم روسیه را تحریک می کنند.
در ادامه این مطلب آمده است: آمریکا خود را پلیس جهان می داند اما پلیسی است که از آرامش جهان می هراسد و از نظم محفاظت نمی کند، بلکه فقط در پی آتش افروزی است و هر جا که شعله بی ثباتی ظاهر می شود، اگر آنجا متعلق به همپیمانان خودش نباشد، ناگهانی هیجانزده می شود و خود را در جایگاه برتر قضاوت و عدالت قرار می دهد یا در مقام معلم ظاهر می شود و مستقیماً وارد میدان می شود.
در پایان این گزارش آمده است :بسیاری از کشورها پی برده اند که آمریکا مدتی طولانی در راه یک ابر قدرت شیطانی گام برداشته است اما اگر آمریکا همچنان قوانین جهانی و مقررات روابط بین المللی را نادیده بگیرد و با دخالت در امور داخلی کشورهای دیگر، به حق حاکمیت و امنیت کشورها آسیب برساند، فقط با مخالفت شدیدتر در جامعه جهانی روبرو می شود و در نهایت سرش به سنگ خواهد خورد.
دخالت‌های خارجی در هنگ‌کنگ؛ آشوب‌ها به سمت جدایی‌طلبی پیش می‌رود
خبرگزاری فارس، مهدی خدابخش – اغتشاشات در هنگ‌کنگ از سه ماه پیش و در پی تصویب لایحه‌ای در پارلمان این منطقه خودمختار مبنی بر استرداد مجرمان تحت تعقیب به چین، شروع شد. بعد از این اقدام بود که اعتراضات و تظاهرات‌هایی علیه این قانون، از تاریخ نوزدهم خرداد در سراسر هنگ‌کنگ آغاز شد.
معترضان هنگ‌کنگی این لایحه را موجب تضعیف استقلال این منطقه می‌دانستند. آنها حتی علی‌رغم اعلام فرماندار هنگ‌کنگ مبنی بر تعلیق نامحدود قانون استرداد مجرمان به چین، باز هم به تجمعات غیرقانونی در خیابان‌های این منطقه خودمختار ادامه دادند. روزنامه‌های پرتیراژ و رسانه‌های برجسته چین، دست‌های خارجی را پشت پرده تظاهرات در هنگ‌کنگ و تحریک‌کننده مردم برای پیوستن به آنها جهت ضربه زدن به نفوذ پکن اعلام کردند.
هنگ کنگ از سال ۱۸۴۲ تا ۱۹۹۷ تحت سیطره بریتانیا بود اما در سال ۱۹۹۷ و پس از پایان یافتن پیمان پیشین با بریتانیا به جمهوری خلق چین پیوست. هنگ کنگ دارای بیش از ۷ میلیون نفر جمعیت است و یکی از مراکز مهم مالی در منطقه شرق آسیا و جهان به شمار می‌رود.
پس از گذشت حدود بیست روز از آغاز تظاهرات در هنگ‌کنگ، این اعتراضات رفته‌رفته چهره‌ای خشن به خود گرفته و وارد فضای درگیری معترضان با نیروهای امنیتی و پلیس شد. تظاهرات هنگ‌کنگی‌ها که دیگر از شکل اعتراض مدنی به یک قانون، به اغتشاش و برهم‌زدن نظم عمومی و سرپیچی از قانون تبدیل شده بود، ساختمان پارلمان این منطقه را هدف قرار داد.
در حالی که هدایت عوامل خارجی در این اقدام دیده می‌شد، هزاران نفر از اغتشاشگران بعد از محاصره پارلمان هنگ‌کنگ، با نیروهای پلیس که سعی در ممانعت از ورود آنها به ساختمان داشتند درگیر شده و با استفاده از اشیاء فلزی عجیبی که به‌نظر دست‌ساز بودند، شیشه‌های ضدگلوله پارلمان را شکسته و وارد آن شدند. آنها سپس اقدام به تخریب اموال درون ساختمان و پرت کردن میز و صندلی‌ها به بیرون کردند.
خشونت افسارگسیخته آشوبگران و استفاده از ادوات غیرمعمول علیه پلیس
درگیری آشوبگران با نیروهای امنیتی و پلیس هنگ‌کنگ به حدی شدید بود که تعدادی از آنها مجروح شدند. همچنین افرادی که با پلیس درگیر شدند، مایع مشکوکی به سمت مأموران امنیتی پرتاب کردند که باعث نفس‌تنگی، ورم و خارش پوست آنها شد.
روزنامه دولتی «چاینا دیلی» در سر مقاله‌ای ضمن متهم کردن دولت‌های غربی به مهندسی ناآرامی‌ها در هنگ‌کنگ، نوشت: « ایده‌پردازان دولت‌های غربی بدون توجه به اینکه اقداماتشان در کشور به کشور آمریکای لاتین، آفریقا، خاورمیانه و آسیا به بدبختی و هرج و مرج منجر شده است، هرگز از تلاش‌های خود برای مهندسی ناآرامی‌ها علیه دولت‌هایی که تمایلی به آنها ندارند، دست برنمی‌دارند. آنها هم‌اکنون همین مسیر مشابه را در قبال چین در پیش گرفته‌اند».
بسیاری از رسانه‌ها و کارشناسان چینی، دخالت دولت‌های خارجی در تحریک ناآرامی‌های علیه دولت محلی هنگ‌کنگ را «ابزاری برای اعمال فشار بر دولت مرکزی» چین دانسته و نوشتند رفتار خشن آشوبگران باعث لگدمال شدن مُرّ قانون در این منطقه و تضعیف نظم اجتماعی می‌شود.
با تداوم آشوب و ناآرامی در هنگ‌کنگ، اقدامات افرادِ به اصطلاح معترض تا حدی خشن شد که حتی دیگر مردم عادی نیز از دست آنها در امان نبوده و علاوه بر تخریب اموال خصوصی، آنها را نیز کتک می‌زدند. فیلمی که از حمله اغتشاشگران به مردم در رسانه‌های اجتماعی پخش شده نشان می‌دهد که دیگر تصویب یک لایحه قانونی (علی‌رغم اینکه از سوی دولت نیز تعلیق شده) مشکل آنها نیست بلکه از سوی عوامل دیگری هدایت می‌شوند تا ثبات یکی از قدرت‌های اقتصادی شرق آسیا را به چالش بکشند.
«ژانگ جان» نماینده چین در سازمان ملل نیز در واکنش به خشونت‌آمیز شدن ناآرامی‌ها در هنگ‌کنگ گفت: «اعتراضات هنگ‌کنگ واقعا در حال تبدیل شدن به اغتشاشات و خشونت بوده و ما نباید بیش از این به آنها اجازه دهیم که این رفتار سزاوار سرزنش را ادامه دهند».
تلگرام، کانال ارتباطی اغتشاشگران در آشوب‌های هنگ‌کنگ
دست‌های خارجی در پس این تظاهرات پس از آن بیشتر نمایان شد که شبکه انگلیسی «بی. بی. سی» از کانال ارتباطی اغتشاشاگران پرده برداشت. این شبکه گزارش داد در لپ تاپ و تلفن‌های همراه معترضان هنگ‌کنگی اپلیکیشن پیام‌رسان تلگرام دیده شده که داخل آن چندین گروه و کانال تلگرامی و انجمنهای آنلاین دعوت‌کننده به آشوب وجود دارد.
بی.بی.سی در این‌باره نوشت: «بسیاری از فراخوان‌ها برای اعتراضات به صورت ناشناس روی کانالها و گروه‌های داخل پیام رسان‌های رمزنگاری‌شده منتشر می‌شوند. برخی از این گروه‌های تلگرامی بیش از 70 هزار عضو دارند که یک درصد جمعیت هفت میلیون نفری هنگ‌کنگ را تشکیل می‌دهد. برخی از این کانالها روایت‌های دست اول از گزارش‌های مربوط به اعتراضات را پوشش می‌دهند. دیگر کانالها هم هستند که هشدارهای پلیس را پوشش می‌دهند و به معترضان درباره فعالیت‌هایشان هشدار می‌دهند».
در همین اثنی مقامات انگلیسی نیز آتش‌بیار معرکه شده و ضمن حمایت از آشوب‌طلبان هنگ‌کنگی، از دولت چین خواستند که با آنها برخورد نکند. «ترزا می» نخست‌وزیر وقت انگلیس گفت: «احترام به درجه بالایی از خودمختاری و حقوق و آزادی‌های درج شده در اعلامیه مشترک چین و بریتانیا در خصوص هنگ‌کنگ امری حیاتی است».
«جرمی هانت» وزیر پیشین خارجه این کشور نیز با دخالت آشکار در امور داخلی چین، «هنگ‌کنگ بخشی از چین است و ما آن را پذیرفته‌ایم. اما آزادی‌های هنگ‌کنگ در اعلامیه‌ای مشترک، مورد احترام عنوان شده است. انتظار داریم این توافق الزام‌آور به لحاظ قانونی، مورد احترام قرار گیرد و اگر غیر از این باشد عواقبی جدی خواهد داشت».
پوشش یکدست و فعالیت برنامه‌ریزی‌شده آشوبگران
نکته قابل توجه در آشوب‌های چین، پوشش یکدست و ابزارهای عجیب اغتشاشگران است. آنها همواره صورت خود را با ماسک‌های مختلف می‌پوشانند تا از سوی دستگاه‌های امنیتی شناسایی نشوند. سردسته‌های این آشوبگران نیز فارغ از میزان روشنایی محیط تظاهرات (روز یا شب، داخل مکان بسته یا باز) عینک آفتابی به چشم دارند. همچنین در زمان تجمعات گسترده و آسیب زدن به اموال عمومی، اکثر آشوب‌طلبان کلاه ایمنی زرد رنگ به سر دارند.
تمام اینها از جمله مؤلفه‌هایی است که در تظاهرات‌هایی با تحریک عوامل خارجی یا آشوب‌طلبی‌های مدنی جهت براندازی حکومت مستقر در یک کشور دیده می‌شود. همین مسئله فرمانده نیروهای چینی در هنگ‌کنگ را بر آن داشت که به عوامل مداخله‌گر خارجی هشدار دهد در ارتش چین «مصمم است از حاکمیت، امنیت، ثبات و آسایش ملی در هنگ‌کنگ حفاظت کند» زیرا ناآرامی‌ها به‌طور جدی «زندگی و امنیت» مردم این منطقه را تهدید می‌کند.
پرچم انگلیس و آمریکا در دست اغتشاشگران هنگ‌کنگی
با اینکه کشورهای غربی از جمله انگلیس و آمریکا، تحریک مردم هنگ‌کنگ به آشوب خیابانی را رد کردند اما دُم خروس آنها زمانی بیرون زد که تظاهرات‌کنندگان روز شنبه دوازدهم تیرماه هنگام راهپیمایی در ناحیه «مونگ‌کوک» پرچم کشورهای آمریکا و انگلیس را با خود حمل می‌کردند. آنها حتی با جمعیتی از شهروندان هنگ‌کنگی که پرچم چین در دست داشته و خواستار بازگشت آرامش به کشورشان بودند، به شدت درگیر شدند.
علی‌رغم هشدارهای مکرر مقامات چینی به آشوب‌طلبان و مداخله‌کنندگان خارجی، ناآرامی‌ها روز گذشته (سه‌شنبه بیست و دوم مرداد) نیز ادامه داشت. اغتشاشگران هنگ‌کنگی که از روز گذشته به فرودگاه بین‌المللی این منطقه خودمختار حمله و آن را تصرف کرده بودند، امروز نیز باعث لغو پروازهای ورودی و خروجی این فرودگاه شدند. فرودگاه بین‌المللی هنگ‌کنگ که یکی از پرکارترین و شلوغ‌ترین فرودگاههای جهان به حساب می آید، صبح امروز مجددا فعالیت خود را از سر گرفت اما با یورش مجدد آشوب‌طلبان با اخلال مواجه شد.
«کاری لام» رئیس منطقه هنگ‌کنگ امروز هشدار داد در صورتیکه اعتراضات خشونت‌آمیز پایان نیابد، پیامدهای خطرناکی به همراه خواهد داشت.
بعد از آن نیز روزنامه‌های هنگ‌کنگی عکسی از یک دیپلمات آمریکایی به نام «جولی ایدی» را منتشر کردند که در هتلی با تعدادی از سازماندهندگان اغتشاشات دیدار کرده بود. این افراد البته خود را رهبران دانشجویی می‌خواندند که فقط در حال روشنگری درباره قانون تضعیف‌کننده استقلال هنگ‌کنگ بودند. بعد از انتشار این عکس، چین نماینده کنسولگری آمریکا در هنگ‌کنگ را احضار کرد و درباره ارتباط این دیپلمات آمریکایی با رهبران اعتراضات هنگ‌کنگ توضیح خواست.
دیدار دیپلمات آمریکایی با سرکرده‌های آشوب‌طلبان هنگ‌کنگ
انتشار این گزارش خشم مقام‌های آمریکایی را از رو شدن دستشان در پشت‌پرده این نافرمانی‌های مدنی درپی داشت. «مورگان اورتاگوس» سخنگوی وزارت خارجه آمریکا با صدور بیانیه‌ای این اقدام رسانه‌های چینی را «غیرمسئولانه و خطرناک» توصیف کرده و مدعی شد: «مقام‌های چین به خوبی اطلاع دارند که اعضای هیات کنسول اکردیته ما مانند همه دیپلمات‌های دیگر کشورها، فقط داشتند کارشان را انجام می‌دادند».
نکته مهم دیگری که اما باید درباره این ناآرامی‌های هنگ‌کنگ در نظر داشت، حضور گسترده گروه‌ها و عناصر جدایی‌طلب در تظاهرات‌ها و تجمعات است که خواستار خارج شدن این منطقه از کنترل چین و مجددا بازگشت به دوران قیمومیت انگلیس هستند. در حالی که اعتراضات مدنی به تصویب یک قانون – فارغ از اینکه هر قدر هم جنجالی باشد – باید مسالمت‌آمیز و در چارچوب قوانین یک کشور باشد اما میزان خشونتی که آشوبگران هنگ‌کنگی به کار می‌برند و حتی مانع عملکرد عادی خدمات اجتماعی از جمله فعالیت حمل‌ونقل عمومی و فرودگاه بین‌المللی می‌شوند، نگرانی‌ها از تبدیل شدن این آشوب‌ها به جنبشی جدایی‌طلبانه را افزایش داده است.
جدایی‌طلبی، هدف اصلی اغتشاشات هنگ‌کنگ
وبگاه شبکه «سی. ان. ان» نیز در گزارشی با اذعان به اینکه تظاهرات از اعتراض به یک قانونِ تعلیق‌شده، به درخواست برای تغییرات ساختاری و اصلاحات سیاسی تبدیل شده، نوشت: «گروه‌های غیرقابل کنترل اوباش مشغول کتک‌زدن پلیس هستند. جدایی‌طلبان دیوانه بمب‌های آتش‌زا به سمت ساختمان‌های دولتی پرتاب می‌کنند. به نشانه‌های این کشور توهین می‌کنند. مقامات محلی منکوب شده و به کمک نیاز دارند».
«جاشوا وانگ» یکی از سازماندهندگان آشوب‌ها و دبیرکل حزب راست‌گرا و استقلال‌طلب «دِموسیستو» در هنگ‌کنگ طی مصاحبه با شبکه سی.ان.ان از آمریکا و انگلیس خواست تا از این تظاهرات‌ها حمایت کنند: «ما به مبارزاتمان ادامه می‌دهیم و به فشار آوردن به پکن ادامه می‌دهیم… ما از متحدانمان در سراسر جهان می‌خواهیم که از ما حمایت کنند».
دفتر وزارت خارجه چین در هنگ‌کنگ امروز (چهارشنبه بیست‌وسوم مرداد) با صدور بیانیه‌ای از دولت‌های خارجی خواست که از دامن‌زدن به احساسات جدایی‌طلبانه خودداری کنند: «گویا [نانسی] پلوسی [رئیس مجلس نمایندگان آمریکا] و دیگر سیاستمداران آمریکایی وقت دارند که آشوبگران افراطی را به بهانه حفظ دموکراسی و آزادی، تایید و توجیه کنند. آنها خشونت‌های افراطی در هنگ‌کنگ را تشجیع کرده و با خودسری اقدامات موجه دولت [هنگ‌کنگ] و نیروهای پلیس در تنبیه کردن خشونت‌طلبان و دفاع از مُر قانون را بدنام کردند».
کنگره آمریکا با رهبری پلوسی روز گذشته در بیانیه‌ای اعلام کرد که با اجماع نظر دو حزبی، از اغتشاشگران و آشوب‌طلبان هنگ‌کنگی با تصویب قانونی حمایت خواهند کرد.
تحلیلگران خارجی اما این آشوب‌ها و حمایت مقامات آمریکایی و انگلیسی از آنها را، تلاش برای «انقلاب رنگین» در هنگ‌کنگ توصیف می‌کنند. پروفسور «استیو سانگ» مدیر اندیشکده چین در دانشکده مطالعات شرقی و آفریقایی دانشگاه لندن (موسوم به سواس) در این باره توضیح می‌دهد: «اگر چیزی را که هم‌اکنون در هنگ‌کنگ رخ می‌دهد، انقلاب رنگین بدانیم، باید هرکاری برای متوقف کردن آن انجام شود. به همین دلیل احساس می‌کنم که هم‌اکنون در وضعیتی خطرناک‌تر از هفته‌های قبل هستیم».
بعد از اینکه کلیپ ویدئویی از اسیر کردن و ضرب و شتم یک خبرنگار چینی توسط اغتشاشگران در فرودگاه هنگ‌کنگ منتشر شد، وبگاه خبری «گلوبال تایمز» چین در سرمقاله‌ای تحت عنوان «هدف انقلاب رنگین، ویرانی آینده هنگ‌کنگ است»، نوشت: «دولت چین هرگز اجازه نخواهد داد اپوزیسیون افراطی و غرب، هنگ‌کنگ را به اردوگاه ضد چینی تبدیل کنند. همچنین اجازه نخواهد این شهر به آشوب همیشگی کشیده شده یا به پایگاهی برای غرب جهت براندازی سیاسی حکومت چین تبدیل شود».
از سوی دیگر، در این ناآرامی‌ها حزب دیگری به نام «حزب ملی هنگ‌کنگ» هدایت جریان آشوب را بر عهده دارد. این حزب اولین گروه سیاسی رسمی در این منطقه است که بعد از تاسیس در سال 2016 خواستار استقلال کامل هنگ‌کنگ از قیمومیت چین شد. این حزب در سپتامبر 2018 به‌صورت رسمی از سوی دولت منطقه‌ای هنگ‌کنگ ممنوع‌الفعالیت اعلام شد.
رسانه‌های چینی اما چند روز پیش از بازداشت «اندی چان» مؤسس این حزب جدایی‌طلب در جریان عملیات نیروهای امنیتی علیه یکی از پایگاه‌های سرکرده‌های آشوب‌ها در هنگ‌کنگ خبر دادند.
“هنگ‌کنگ در آستانه سقوط”
دولت‌شهر هنگ‌کنگ با سطوح جدیدی از خشونت مواجه است. مقام‌ها این آشوب را به راه انداخته‌اند اما این وضعیت چطور خاتمه می‌یابد؟
به گزارش ایسنا، در سرمقاله روزنامه گاردین آمده است: «خاطرات سرکوب خونین معترضان دموکراسی‌خواه میدان تیان‌آن‌من در ۳۰ سال پیش در حال ظهور است. کری لام، مدیر اجرایی این دولت‌شهر هشدار داد که هنگ‌کنگ در مسیر بدون بازگشت حرکت می‌کند. لفاظی پکن تهدیدآمیزتر شده و هشدار “تروریسم” داده شده است. رسانه دولتی چین تصاویری از حضور نیروهای پلیس در شهر شنژن در نزدیکی هنگ‌کنگ نشان داد.
۱۰ هفته پس از آغاز اعتراضات در واکنش به لایحه استرداد، اثرات رو به رشد است، رفتارها زشت‌تر می‌شوند و سطح خشونت در حال اوج گرفتن است. به نظر می‌رسد قصد پکن تا به الان ایجاد رعب و وحشت بوده باشد نه اقدام مستقیم. نیروی خشن ارتش آزادی‌بخش خلق یا نیروهای شبه نظامی سرزمین اصلی احتمالا آخرین مامن آن خواهد بود. اما زبان سرسختانه، سیاست‌های سختگیرانه، حملات اراذل و اوباش و اقدامات تنبیهی فعالان را خسته نکرده است بلکه صرفا آتش مسائل تندتر شده است.
سه‌شنبه سطح جدیدی از خشونت در فروگاه هنگ‌کنگ دیده شد، زد و خورد غیر عادی با پلیس رخ داد و معترضان دو فردی که گمان می‌رفت افسری در لباس شخصی باشند، زدند. چنین حملاتی غیر قابل توجیه است و بسیاری در هنگ‌کنگ، از جمله فعالان، به درستی به آنها انتقاد می‌کنند. معترضانی که نمادهای حاکمیت را هدف گرفتند مورد حمایت فوق‌العاده‌ای در شهری که زمانی به احتیاط سیاسی و محافظه‌کاری شناخته می‌شد، قرار گرفتند. اما اشغال فرودگاه که به لغو صدها پرواز کشیده شد و خصوصا حملاتی که در آنجا رخ داد، این جنبش را به سطح جدیدی بردند. حمایت حیرت‌انگیزی که معترضان به دست آوردند، به سادگی ممکن است از میان برود.
تهاجم برخی شرکت‌کنندگان نه تنها با سیاست سختگیرانه دولت بلکه تاکتیک‌های خشن پلیس از جمله شلیک گاز اشک‌آور به درون ایستگاه مترو و مستقیما به سمت معترضان تحریک شده است. دفتر حقوق بشر سازمان ملل از دولت هنگ‌کنگ خواسته است تا درباره گزارش‌هایی از توسل به تاکتیک‌هایی که طبق هنجارها و استانداردهای بین‌المللی ممنوع است، تحقیق به عمل آورد چون “خطر قابل توجهی از مرگ یا صدمات جدی” وجود دارد. استفاده از پلیس لباس شخصی ظن مهاجمان را تحریک کرده است.
مقام‌ها در سال‌های اخیر نهایت تلاششان را به کار گرفته‌اند تا رهبری اعتراضات را سرکوب کنند. دو تن از طراحان جنبش اشغال ۲۰۱۴ در زندان به سر می‌برند، بسیاری از فعالان هم حبس شدند. قانونگذاران منتخب رد صلاحیت شدند. براساس تجربیات به دست آمده، اعتراضات تنها راه شنیده شدن صدای آن‌هاست، اینکه هیچکس نباید پیشگام باشد و اینکه بعد از خاتمه اعتراضات آنها باید بهای سنگینی پرداخت کنند. هیچکدام از اینها برای خاتمه زودهنگام این اختلال سازنده نیست.
در حالی که یک جنبش بی‌رهبر ممکن است انعطاف‌پذیری و مقاومت به همراه داشته باشد، ارتباط برقرار کردن را سخت هم می‌کند. این اعتراضات نسبت به اعتراضات ۱۹۸۹ بسیار پیچیده‌تر، به لحاظ سیاسی دقیق‌تر، آگاهانه‌تر و مرتبط‌تر بوده است. حزب کمونیست چین تمایلی ندارد تا جشن‌های هفتادمین سال حضورش در قدرت مصادف با اول اکتبر متحمل آسیبی شود. اما اگر معترضان تا آن زمان تسلیم نشوند، ممکن است پکن به این نتیجه برسد که زودتر اقدام کردن بهتر از تاخیر است؟ معترضان نباید برای سرکوب خشونت‌بار بهانه‌ای دست پکن بدهند. اما رفتار گروهی اقلیت واکنش تند و بیرحمانه را توجیه نمی‌کند. انگلیس و دیگر دولت‌ها باید هزینه‌های اقتصادی و سیاسی سرکوب خشونت‌بار معترضان را به چین یادآور شوند.»
آمریکا، هنگ‌کنگ و یک “انقلاب رنگی” دیگر؟
اگر نمادها و شیوه تظاهرات هنگ‌کنگ و نیز حمایت دیپلمات‌های آمریکا از آن کافی نباشد، ابراز نگرانی‌های واشنگتن این اطمینان را می‌دهد که تظاهرات چند ماهه این دولت‌شهر چیزی از “انقلاب‌های رنگی” کم ندارد.
به گزراش ایسنا، خبرگزاری آر تی در بررسی عملکرد آمریکا در تظاهرات هنگ‌کنگ آورده است:” دولت آمریکا خواستار “خودداری تمام طرف‌ها از ارتکاب به خشونت” در هنگ‌کنگ شد؛ با این حال، با دقت تمام سعی کرد حرفی از اینکه هنگ‌کنگ، امور داخلی چین به شمار می‌آید، به میان نیاورد. در عوض یک مقام کاخ سفید به رسانه‌ها گفت که آمریکا، حامی “دموکراسی‌خواهان” است.
سناتور میچ مک‌کانل، رهبر اکثریت جمهوری‌خواه در سنا و از همپیمانان اصلی دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، لحنی مستقیم‌تر به کار برده و گفته است: سرکوب خشونت‌آمیز مورد پذیرش نخواهد بود؛ دنیا در حال نظاره است”. این لحن، یادآور اظهار نظری مشابه درخصوص اوکراین از سوی دولت آمریکا است: اعتراضاتی که در سال ۲۰۱۳ در “میدان” اوکراین صورت گرفت و به کودتایی خشونت‌بار در فوریه ۲۰۱۴ منجر شد و زمینه‌ساز انفصال کریمه از اوکراین و جنگ داخلی در “دنباس” شد.
تصاویر منتشره از هنگ‌کنگ نیز یادآور خشونت‌های کی‌یف است؛ تظاهرکنندگانی با ماسک‌های سیاه و کلاه بر سر که به سوی پلیس، نارنجک و بمب‌های آتشین پرتاب می‌کنند. هیچکدام از این تصاویر، رسانه‌های آمریکا را از “دموکراسی‌خواه” نامیدن تظاهرکنندگان باز نداشته است. در همین راستا، ملی‌گرایی نیز در میان تظاهرکنندگان دیده می‌شود؛ اما با یک تفاوت: بعضی تظاهرکنندگان، پرچم بریتانیا و بعضی پرچم آمریکا را با خود حمل می‌کنند و به گزارشگران می‌گویند که این پرچم، نشانی از “آزادی، حقوق بشر و دموکراسی” است. هنگ‌کنگ چندین سال پیش، مستعمره بریتانیا به حساب می‌آمد.
تمام این صحنه‌ها، پیش از این نیز دیده شده است؛ تازه‌ترین آن در کی‌یف و دیگر مناطق است. حتی می‌توان به “مداخله بایسته” وزارت امور خارجه آمریکا نیز اشاره داشت: “جولی ایده”، دیپلمات آمریکایی به تازگی در میان رهبران تظاهرات هنگ‌کنگ دیده شده؛ اگرچه این مورد نسبت به مورد مشابه در اوکراین، که طی آن ویکتوریا نولاند، دیپلمات آمریکایی اقدام به پخش کیک در میان تظاهرکنندگان میدان کرد، کم اهمیت‌تر است، اما در حد خود هشدار دهنده است.
مورگان اورتاگوس، سخنگوی وزارت امور خارجه آمریکا درخصوص همین دیدار اظهار داشته که این کار، “چیزی است که دیپلمات‌های آمریکا همه روزه در سراسر دنیا انجام می‌دهند”؛ این سخنگو در ادامه بیان مذکورش آورده که “دیپلمات ما در حال انجام کارش بوده و ما او را بخاطر کارش مورد تحسین قرار می‌دهیم”. او همچنین “انتشار اطلاعات شخصی ایده از جمله نام فرزندانش” را توسط رسانه‌های چینی تحت عنوان اقدام “رژیم جنایت‌کار” عنوان کرده است.
نکته قابل توجه این است که تظاهرات هنگ‌کنگ، به هدف اولیه خود رسیده است؛ زیرا لایحه استرداد مظنونان هنگ‌کنگی به سرزمین اصلی چین، به حالت تعلیق درآمده است. حال هدف تظاهرات، استعفای مقامات این دولت‌شهر، اصلاحات گسترده‌تر و نیز درخواست‌های آتی دیگری است که به نظر می‌آید با گذشت زمان، بیشتر خواهد شد.
دونالد ترامپ، با عنوان اینکه مسئله هنگ‌کنگ، از امور داخلی چین به شمار می‌رود، خود را درگیر موضوع نکرده و حملات لفظی خود را تنها متوجه مسئله تجارت با چین می‌دارد؛ این موضوع عموم مردم چین را متقاعد ساخته که واشنگتن به دنبال برانگیختن آشوب در هنگ‌کنگ و در راستای “انقلاب‌های رنگی” دیگر نقاط است.
“رسانه هنگ‌کنگ” این حق را دارد که درباره دیپلمات‌های آمریکایی که در وضعیت هنگ‌کنگ دخالت می‌کنند، گزارش تهیه کند و مردم را در جریان کارهای آنها قرار دهد؛ دولت آمریکا در حالت تحریک آشوب در هنگ‌کنگ است؛ به همان طریقی که “انقلاب‌های رنگی” را در دیگر مناطق برافروخت. این است که “جنایت‌کارانه” است.
اگر موضوع مطرح درست باشد، خبر بسیار بدی برای روابط از قبل مختل چین و آمریکا به شمار خواهد رفت؛ همچنین برای خود هنگ‌کنگ. انقلاب‌های رنگی، نوعی تکنیک جهت تغییر رژیم هستند که توسط استراتژیست‌های آمریکایی بنا نهاده شدند و توسط دیپلمات‌ها و سازمان‌های غیر دولتی اجرا می‌شوند. آنها بر اساس بهره‌برداری از نارضایتی‌های مشروع مردم اعمال می‌شوند و بواسطه پول و تبلیغ گروه‌های کوچک فعالان –که یا خود ایجاد می‌کنند یا به همکاری بر می‌گزینند- تقویت می‌گردند. هدف از این اقدامات، تحریک دولت به انجام سرکوب خشونت‌آمیز است تا مشروعیتش از بین برود و متعاقبا، با دولتی تحت عنوان “دموکراسی و حقوق بشر” جایگزین شود.
نمونه این اقدام، کودتای سال ۲۰۰۰ در صربستان بود که دیپلمات‌های آمریکا و رسانه‌ها، در موارد متعددی به آن متوسل شدند.
در “بهترین حالت” این سناریو که در مورد صربستان است، نهادهای دموکراتیک کشور مورد آسیب واقع شدند و در “بدترین حالت” نیز که در اوکراین، سوریه و یا لیبی قابل مشاهده است، دخالت‌های این‌چنینی منجر به جنگ داخلی و هرج و مرج شده است و ده‌ها هزار کشته بر جای گذاشته است.
دیپلمات‌های آمریکایی، پس از اقدام اولیه، “پیروزی برای دموکراسی” را اعلام می‌کنند و به هدف بعدی خود می‌پردازند تا سناریوی مذکور را، تماما دوباره اجرا کنند.»
