وحیدی و محاکمه فرمایشی

کلیسای روم در قرون وسطی دهها هزار انسان را به جرم بیدنی در یک روز در فرانسه سربریدند و اقتدار مذهبی اروپا در هزار سال به بهانه های مختلف بنام بی دینی و بد دینی هزاران انسان را بنام عیسی مسیح و عدم تقدیس از او به کام مرگ فرستاد.

در افغانستان موارد مشابه زیادی داشته ایم که بنام اسلام و دینداری چه جفای نبوده است که بر سر این مردم مسلمان و مومن نیاورده و نمی آورند. بعد از تشکیل حکومت وحدت ملی به وسیله جان کری، اشرف غنی، هرآنچه که خواست انجام داد و اینک هم با تمام قوت اهداف و اندیشه های انتخاباتی اش را اعمال کرده و میکند.

عبدالرزاق وحیدی وزیر پیشین مخابرات و تکنالوژی معلوماتی که یکی از شخصیتهای آگاه، فهیم، دانشمند و مجهز به دانش مدرن امروز بود، برای ضربه زدن به استاد محقق، به بهانه های مختلف از کار برکنار کرد. بعد محکمه فرمایشی ترتیب داد. اما آقای وحیدی در این محکمه با تمام قوت از خود دفاع کرد و برائت گرفت. این خودش ضربه هولناکی بر پیکیرخونتای ارگ و غنی بود. مدتی از این برائت نگذشت بعد دوسیه غیابی ترتیب کردند و استاد وحیدی را از دانشگاه کابل راساً به زندان پلچرخی بردند.

روز گذشته استاد وحیدی را گویا در یک محکمه علنی فرمایشی، محاکمه کردند. در اینجا استاد وحیدی نشان داد که او نه تنها یگ شخصیت سیاسی، بلکه یکی از فرزانگان فلسفی، ادبی، فرهنگی کشور ما است. وحیدی گفت که من در زندان بار دیگر بعد از مطالعه 21 جلد کتاب در 103 روز درک کردم که:
– که چرا گالیله محاکمه شد و بعد با پایش نشان داد که زمین کروی است و به دور خود می چرخد؟
– من فهمیدم که چرا سقراط محاکمه شد و جام شوکران نوشید؟
– من فهمیدم که چرا بالزاک در کتاب برباد رفته ی خود، «روح فروشی» قهرمانش را پیش کشید و محاکمه وجدان را مطرح کرد؟
– من فهمیدم که چرا ویلیام فاکنر در «خشم و هیاهو» قهرمان داستانش را یک «گنگ» انتخاب کرده است تا بر همه مخاطبان و خوانندگان این شهکارش بگوید که در جامعه سودازده «گنگ» بودن اصل است. نه هوشیاری، بیداری و آگاهی؟
و…

وحیدی در آخر، همچون یک خرد ورز میگوید که: این مهم نیست که من آزاد شوم و یا نشوم. اما از دولت میخواهم که یک کتابخانه بزرگ در زندان ایجاد کند تا همه به مطالعه و آگاهی دسترسی پیدا کنند.
پ.ن: دوستان باید بدانند که همه گفته های وحیدی گویا در محاکمه علنی امروز بازتاب نیافته است. او سخنان به مراتب دقیق تر، کاراتر و تاریخ مند تر از آنچه نشرشده، گفته است.

علی تقوایی