گروه طالبان در‌آستانه برگزاری دور جدید مذاکرات صلح، ( بنا به مشورۀ پاکستان و خلیلزاد) قصداْ و به هدف اعمال فشار افکار عمومی بر حکومت کابل، نام انس حقانی را در زمره هیأت مذاکره کننده شان درج کرده اند. اشتباه واکنشی حکومت کابل این است که فی المجلس انتباه داد که او را رها نخواهد کرد. قضیه انس حقانی، البته درشکل معکوس آن، مشابه کش و گیر بر سر رهایی یا درقبضه نگهداشتن ملاغنی برادر است که درزمان کرزی شاهدش بودیم.
اما دکترغنی مجبور است انس حقانی را رها کند؛ درغیر آن از نظر سیاسی و دپلوماسی منطقه ای، به عنوان مانع اصلی در فرآیند صلح شناسایی شده و کمرش خم می شود. اگر رها کند، بیشتر ریشخند و منزوی می شود؛ اگر حاشا کند، فشار چندین کشور حاضر و ناظر در مذاکرات صلح، بر حکومت افزایش می یابد. به این ترتیب، طالبان ماهرانه زیر پای دکترغنی پوست خربزه گذاشته اند که حتماً باید روی آن پا بگذارد؛ این که چه گونه می لغزد و با چه ضربتی به زمین می خورد؛ کار بعدی است.
