نئونازیسم، آلمان را تهدید می‌کند
کاتیا آدلربی بی سی، آلمان
- 17 آوریل 2012 – 29 فروردین 1391
حق نشر عکسBBC WORLD SERVICE
نیروهای امنیتی آلمان در تلاش برای یافتن و بازداشت چند فراری با گرایش راست افراطی هستند و وزیر کشور دولت فدرال و وزرای ایالتی هم از برداشتن قدم‌هایی مشخص برای منع فعالیت حزب راست افراطی “دموکراتیک ملی” خبر داده‌اند.
نوامبر سال پیش فاش شد که یک گروهک نئونازی درست پیش چشم سازمان‌های اطلاعاتی آلمان، سال‌های سال در کشور آزاد می‌گشت و افرادی را با انگیزه‌های نژادپرستانه به قتل می‌رساند.
مسئولیت قتل ۸ مهاجر ترک و یک مهاجر یونانی طی سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۶، به همراه قتل یک پلیس زن آلمانی در ۲۰۰۷، به این گروه نسبت داده می‌شود.
وجود چنین گروهی، که به واسطه شهری که در آن مخفی شده‌اند، “تسویکاو” نام گرفته، پس از مرگ دو تن از اعضایش در ماه نوامبر سال پیش روشن شد. پس از آن عضو سوم خود را به مقامات معرفی کرد.
مطابق اتهاماتی که صحتشان باید در دادگاه بررسی شود، حزب دموکراتیک ملی پیوندهایی با این گروه داشته است.
این سه تن با افتخار از قتل‌هایشان سخن گفته و خود را در خدمت ملت و مردم آلمان دانسته‌اند. آنان خود را تشکیلات زیرزمینی ناسیونال سوسیالیست معرفی کرده‌اند – عنوانی که یادآور ناسیونال سوسیالیسم (نازیسم) هیتلر است.
حق نشر عکسBBC WORLD SERVICEImage captionنوامبر سال پیش فاش شد که یک گروهک نئونازی درست پیش چشم سازمان‌های اطلاعاتی آلمان، سال‌های سال در کشور آزاد می‌گشت
ماجرای این قتل‌ها ماه‌ها است که در صدر عناوین است و به یکی از بزرگترین رسوایی‌هایی آلمان پس از جنگ بدل گردیده است.
فاش شده که نیروهای امنیتی، این گروه را تحت نظر داشته‌اند و حتی در ۱۹۹۸ کشف کرده‌اند که آنان در گاراژی، یک کارگاه ساخت بمب به راه انداخته‌اند.
پس چرا زودتر جلوی آنها را نگرفتند؟ چرا به آنان اجازه داده شد که غیب شوند و زیرزمینی بمانند؟ و چرا در آن مقطع قتل‌ها را به مافیای ترک‌ها نسبت دادند و کسی انگیزه نژادپرستانه را بررسی نکرد؟
این سئوالات و انتقادها باعث شده برخی بگویند “شاید چیزی بیش از بی‌کفایتی و کوتاهی در میان است، چه بسا در میان نیروهای امنیتی و پلیس آلمان عناصری باشند که با راست‌های افراطی همدلند”.
خود سازمان‌های امنیتی به تندی چنین اتهامی را رد می‌کنند.
تحقیقات پارلمانی درباره فعالیت‌های نیروهای امنیتی و انتظامی در جریان است و نیوزنایت، برنامه خبری تحلیلی تلویزیون بی بی سی، به یک گزارش داخلی محرمانه دسترسی پیدا کرد که حاکی از خطاهایی جدی سازمان‌های مجری قانون است.
محدودیت‌های پلیس
وقتی با پیتر آلتمایر، از اعضای ارشد حزب دموکرات مسیحی، حزب آنگلا مرکل صدراعظم آلمان، صحبت کردیم، او هم تصدیق کرد که اشتباه‌هایی رخ داده است:
نئونازی‌ها بیشتر از هر گروه دیگری، اعم از اسلام‌گرایان یا چپ‌های افراطی، در آلمان پس از جنگ مرتکب قتل شده‌اند و این هنوز در آمار رسمی منعکس نشده است
“باید مطلع باشید که آلمان، دولتی فدرال دارد و اختیارات بین دولت‌های ایالتی و دولت مرکزی تقسیم شده است و به واسطه درسی که از دیکتاتوری نازی آموخته‌ایم قدرت بسیار محدودی را به پلیس و نهادهای امنیتی داده‌ایم.”
“علامت‌ها و نشانه‌هایی از راست‌های افراطی بود که به اندازه کافی جدی گرفته نشد و به همین واسطه باید اکنون در دستورکار سیاسی در سطحی بالا به آن بپردازیم”.
مساله دیگری که بسیاری از آلمانی‌ها را به خود مشغول کرده بزرگی تهدید راست‌های افراطی است.
گروه‌های حقوق بشری می‌گویند در ۲۰ سال گذشته ۱۸۰ نفر به دلایل نژادی در آلمان به قتل رسیده‌اند.
نئونازی‌ها بیشتر از هر گروه دیگری، اعم از اسلام‌گرایان یا چپ‌های افراطی، در آلمان پس از جنگ مرتکب قتل شده‌اند و این هنوز در آمار رسمی منعکس نشده است.
آیا حساسیت آلمان نسبت به تاریخ خودش باعث شده که راست‌های افراطی روزگار جدید را دست کم بگیرد؟
نازی کراواتی
حق نشر عکسBBC WORLD SERVICEImage captionعلامت‌ها و نشانه‌هایی از راست‌های افراطی بوده که به اندازه کافی جدی گرفته نشد
مارتین، که به واسطه هراس از حملات انتقامجویانه خواست تا هویتش فاش نشود، به مدت ۱۱ سال از اعضای فعال جریان راست افراطی بود. او اینک از این حرکت کناره گرفته و با سازمانی به نام “خروج” دیگران را هم به این امر تشویق می‌کند.
مارتین به ما گفت که آنچه درباره گروهک “تسویکاو” فاش شده نمی‌بایستی خبر تازه‌ای برای مقامات بوده باشد.
“تندروهای این گروه همیشه گفته‌اند که باید اراده، توان و مهارت‌های لازم برای یک جنگ داخلی را داشته باشند. تبلیغات نئونازی‌ها همیشه از جنگ داخلی می‌گوید. آنان مسلح هستند. این امری نظامی است.”
“مخفیانه کار با سلاح را آموزش می‌دهند. مثل دنیای عرب که جنبش‌های رهایی‌بخش دارد. خرده فرهنگ راست افراطی خود را به چشم یک نهضت رهایی‌بخش می‌نگرد”.
مجموعه‌ای رو به گسترش از گروه‌های مخفی دست راستی افراطی در آلمان هست که خود را “نیروهای آزاد” می‌نامند. سازمان‌های اطلاعاتی آلمان می‌گویند این بخش از راست‌های افراطی سریعتر از هر بخش دیگری در حال رشد هستند.
آنان می‌گویند عمر تصویر کلیشه‌ای از یک نئونازی که پسر جوان بیکار با پوتین و کله تراشیده است، دیگر به سر رسیده است. این روزها دیگر نمی‌توانید همیشه به راحتی بگویید چه کسی نئونازی هست و چه کسی نیست.
نیروهای آزاد در حال جذب جمعیتی جدید، شامل دانشجویان و شاغلانی از طبقه متوسط، هستند. آلمانی‌ها از نسل جدیدی از “کراوازی” یا نازی‌های کراواتی می‌گویند که در مقابل “پوتینازی” مرسوم یا همان نازی پوتین‌پوش قرار می‌گیرد. آنان شکل‌های مدرن اعتراض را به کار می‌گیرند و از شبکه‌های اجتماعی مجازی هم بهره می‌برند.
تظاهرات برق‌آسا
مثلا گروه “نامیرایان” را در نظر بگیرید. آنان ضد جهانی‌سازی، ضد سرمایه‌داری و ضد دموکراسی هستند، نسبت به خطر انقراض قریب الوقوع مردم آلمان هشدار می‌دهند و خواهان آلمانی برای آلمانی‌ها هستند.
عمر تصویر کلیشه‌ای از یک نئونازی که پسر جوان بیکار با پوتین و کله تراشیده است، دیگر به سر رسیده است. این روزها دیگر نمی‌توانید همیشه به راحتی بگویید چه کسی نئونازی هست و چه کسی نیست
آنان از پیامک برای سازماندهی تظاهرات ناگهانی خودجوش شبانه در سراسر کشور، به خصوص در شهرهای دانشگاهی، استفاده می‌کنند که ردیابی را برای پلیس دشوار می‌کند.
تظاهرکنندگان ردای سیاه و نقابی سفید، یادآور گروه “ناشناس” متشکل از هکرهای آنارشیست، بر تن دارند تا هویتشان را پنهان کنند. بعد از ۱۵ دقیقه که در خیابان هستند، محو می‌شوند.
مارتین توضیح داد که:”رهبری همواره در پی جذب افرادی از طبقات به اصطلاح بالاتر است و همین طور جذب دانشجویانی که در آینده به عنوان وکیل و دکتر به درد راست‌ها بخورند”.
“همه اینها به آرامی و دور از چشم عموم به انجام می‌رسد. هیچ وقت فکرش را نمی‌کنید که این آدمها ممکن است از چنین جنبشی حمایت کنند و آنان احتمالا وابستگی‌شان را در عرصه عمومی کتمان کنند. ولی آنها به شدت بخشی از این خرده فرهنگ هستند”.
“دیگر نمی‌توانید راست‌های افراطی را اقلیتی حاشیه‌ای بخوانید. حالا از همه قشرهای آلمان بین آنها کسانی پیدا می‌شود”.
آنان دقیقا دنبال چه هستند؟
دست راستی‌های افراطی دوربین را دوست ندارند. آنان می‌گویند که پلیس دنبالشان افتاده و در آلمان پس از جنگ، با توجه به قوانین منع پرسش از هولوکاست یا گرامیداشت آلمان نازی، به حاشیه رانده شده‌اند. قوانینی که به تعطیلی برخی گروه‌های دست راستی و تعقیب قضایی اعضایشان انجامیده است.
مناطق آزاد
حق نشر عکسBBC WORLD SERVICEImage captionبه گفته دست راستی‌های آلمان، نرخ زاد و ولد در کشور بسیار پایین است و زنان باید به “بازتولید” آلمانی‌های بیشتری بپردازند
ما به کافه “دژخیم” یعنی مشهورترین کافه نازی‌ها در برلین رفتیم تا ببینیم آیا می‌شود بر و بچه‌هایش را به گفتگو ترغیب کرد یا نه.
در آن محیط کم نور و بی پنجره کافه، اغلبشان با تردید و تنفر به ما خیره شدند. ولی پس از نوشیدن چند گیلاس کوکتل “هیملا”، رهبر سابق یک گروه نئونازی تعطیل شده به نام “اوو دریش” با ما به صحبت نشست.
“ما کی هستیم؟ وطن پرستیم. از عمق وجود به سرزمین پدرانمان اهمیت می‌دهیم. دولتی که الان در آلمان هست را دوست نداریم. می‌خواهیم کشورمان را برای شهروندان خودمان بازسازی کنیم. برای مردم آلمان”.
“می‌خواهیم از فرهنگمان، کشورمان و مذهبمان دفاع کنیم. شما هم در بریتانیا به کشور خودتان افتخار می‌کنید. اما من اینجا به عنوان یک آلمانی یک شهروند درجه دو هستم. برای این که اینجا با عذاب وجدان ابدی از جنگ زندگی می‌کنیم. دیگران امتیازاتی دارند که ما آلمانی‌ها نداریم”.
“آنهایی که آن بیرون می‌گویند این کافه پر از نازی است این حرف را از کجا آورده‌اند؟ از کجا می‌دانند؟ آنها می‌ترسند با ما حرف بزنند. فقط می‌خواهند کارهایمان را ممنوع کنند”.
آنچه بسیاری از قانونگذاران آلمانی نمی‌پسندند این است که راست‌های افراطی قانونی اساسی آلمان و جمهوری فدرال را نمی‌پذیرند.
هواداران راست افراطی نظمی جدید در آلمان می‌خواهند، ولی مادامی که تحت نظام فعلی زندگی می‌کنند برخی این سو و آن سوی کشور به اسکان در آنچه خود “مناطق آزاد” می‌نامند روی آورده‌اند.
مشهورترین مثال جامل است. روستایی در شمال آلمان که عمدتا به تصرف دست راستی‌ها در آمده است.
وسط روستا یک نقاشی دیواری به سبک نازی هست که در آن مادری با لباس سنتی آلمانی در میان اعضای خانواده نوزادش را در آغوش گرفته است.
و زیر نقاشی اعلان شده است که جامل، روستایی آزاد، جمعی و ملی است.
کارزار نرخ زاد و ولد
حزب دموکراتیک ملی بازوی سیاسی قانونی راست‌های افراطی است. ما با نفر دوم آن یعنی اودو پاستوئر گفتگو کردیم. او رهبر نمایندگان شورای منطقه‌ای مکلنبورگ غربی، همان منطقه‌ای که جامل در آن واقع شده، نیز هست.
پاستوئر مشتاق بود تا درباره برنامه تازه حزبش برای تشویق آلمانی‌های اصیل به بیشتر بچه دار شدن سخن بگوید.
او پوستر این برنامه را نشان داد که بر آن این جمله نقش بسته بود:”فرزندان آلمان به میهنمان نیاز دارند. نگذارید مردم آلمان نابود شوند”. پوستر زن و مردی بلوند و آلمانی را نشان می‌داد که به همراه فرزندان بلوند و شادشان در ساحلی شنی سرخوشانه جست و خیز می‌کردند.
پاستوئر گفت که نرح زاد و ولد در آلمان بسیار پایین است به ترتیبی که اگر می‌خواهیم آلمان همچنان شایسته نام آلمان باشد، زنان باید به “بازتولید” آلمانی‌های بیشتری بپردازند.
او گفت: “کشوری به نام آلمان را تصور کنید که تنها با اعراب، آفریقایی‌ها و آسیایی‌ها پر شده است. برای ما زیست‌شناسی در اولویت است”.
حزب دموکراتیک ملی وضع خوبی در رای‌گیری‌ها ندارد. اما به هر حال توانسته نمایندگانی را به ۲ تا از ۱۶ پارلمان ایالتی آلمان بفرستد.
پاستوئر گفت مقامات آلمان عملا دهان این حزب را بسته‌اند. اگر آنان می‌توانستند آزادانه آنچه را که می‌خواهند بگویند انبوهی از مردم در انتخابات از آنان هواداری می‌کردند.
حزب دموکراتیک ملی تاکید می کند که برچسب راست افراطی زدن به این حزب باعث می‌شود آنهایی که می‌خواهند به نفعش رای دهند جراتش را نداشته باشند.
پیام جدید
حق نشر عکسBBC WORLD SERVICEImage captionجنبش راست افراطی در آلمان در اقلیت است، اما چیزی نیست که مقامات بتوانند آن را نادیده بگیرند
حزب، برای افزایش شمار اعضایش، با بهره‌برداری از نارضایتی‌های حاصل از بحران اقتصاد جهانی، بر مسائل اجتماعی متمرکز شده است. آنان و طیف گسترده‌تری از راست‌های افراطی باشگاه‌های فوتبال و مراکزی برای جوانان به راه انداخته‌اند و برای کسانی که در تنگنای مالی هستند خدمات رفاهی چون مشاوره یا گردش خانوادگی فراهم آورده‌اند.
مارتین، نئونازی سابق، که از پیوندهای نزدیک حزب دموکراتیک ملی با گروه‌های افراطی همچون همانی که خودش رهبری می‌کرد گفته بود، می‌گوید بازی این حزب با برگ مسایل اجتماعی یک بازی ریاکارانه است.
“آنها نمی‌توانند همه جامعه را با حرف‌های ضدیهودی و بحث‌های نازی‌ها جلب کنند. اما مساله رفاه این روزها برای اغلب مردم ملموس است”.
“یکی از نئونازی‌های معروف گفته است که:باید جایی باشیم که مردم بیشترین عذاب را می‌کشند، جایی که برای یاری فریاد می‌کشند… باید آنجا باشیم و بعد سرانجام آنان را آنجایی خواهیم برد که خود می‌خواهیم”.
جنبش راست افراطی در آلمان در اقلیت است، اما چیزی نیست که مقامات بتوانند آن را نادیده بگیرند.
