قصیدۀ بسیار عالی از جناب نامق صاحب گرامی در وصف زادگاه شان، وادی زیبای خاش ولایت بدخشان

بی می شده ام مست امروز
بالله به خدا خمار خـاشم

از آبحیـات میزند دم
هر چشمه و آبشار خاشم

باغیست ز باغهای جــنت
دشت و چمن و دیار خاشم

بهتـر ز هزار مشک و عنبر
بـوی گل مرغزار خـاشم

دارد سر همسری با آسمان
هر صخره و هر حصار خاشم

عطر قره قاش و بــوی صد برگ
هست تحفۀ کوهسار خاشم

دل برده ز من به صد تـفنن
دوشیزۀ گل عذار خاشم

مستانه به هر سو می خرامد
آهو بـرۀ تتار خاشم

ز آهوی ختـن می دهد یاد
باد سحر مشکبار خاشم

آن بلبل چهچهـه زن به گلشن
باشد یکی از هزار خاشم

ییلاق او است پر ز قیماق
یاد آیدم از طغار خاشم

از خـواجه سماعگان و آقسو
دلباختۀ شکار خاشم

آستانـه و چوکی تاش و شوور
منزلگۀ خوشگوار خاشم

اورته قوطن و جوار جوزون
نزهتگه ییست از دیار خاشم

از کرگسی و پیازی آن
لعلست بلی یـادگار خاشم

ز آق قایه و سـرخکوه ش مپرسید
مفتون بنفشه زار خاشم

چکله و قوش قوطان و کنـدن
سر تیغه ییست از حصار خـاشم

سنگ غیل و کم و کتته قوطان
باشد بلی چکری زار خاشم

سوزمــه بچشم من بهشت اسـت
دیوانه سبزه زار خاشم

سابات او است به سردی مشهور
در رهگذر زوار خاشم

یاقوت و اکامری و بیروج
هست معدن نامدار خـاشم

حیران شده ام برای حیران
سخت واله و بیقرار خاشم

دارم هوس قوزی قرنی
در آرزوی چیکار خاشم

هرگز نهراسم از فتادن
من بچـه یی نی سوار خاشم

از دیو زمـانه کی گریزم
من رستم و اسفندیار خاشم

خواهم ز سر قیزیل چوپان
دوباره بینم دیار خاشم

یا از سر سرخکوه و کمالی
بینم سوی زر نگار خاشم

هر سو نگرم به کوه و صحرا
جز گل نبینم نثـار خاشم

اینجا بگلی نیابی بویی
جانم بفدای خار خاشم

ثور 1392 هـ ش
کابل